Widok z okna całkowicie zwalił nas z nóg. Przed nami było gęsto porośnięte drzewami wzgórze, a pod nim płynęła Osława – jedna z najczystszych rzek w Polsce. Bosko, aż by się chciało tam siedzieć godzinami, ale zwiedzanie czekało…

 

Wsiedliśmy z psem do naszej Didi (Dacia Duster) i ruszyliśmy w trasę. Jeszcze o tym nie wiedzieliśmy, ale czekało nas około 250 km krętych dróg Podkarpacia. 

 

Naszym pierwszym celem były dzieła street artu Akradiusza Andrejkowa. To lokalny artysta, który w 2017 roku za cel obrał sobie malowanie na różnych powierzchniach (najczęściej na stodołach) scen i ludzi ze starych fotografii. Nazwał to Cichym Memoriałem. Jest ich tu tak dużo, że w rzeczywistości mogli byśmy zatrzymywać się co 5 kilometrów. Staraliśmy się wybrać te najfajniejsze i oczywiście te, do których nie musieliśmy jechać zbyt daleko. Pan Arkadiusz robi świetną robotę i przy okazji napędza turystykę w województwie podkarpackim. Brawo! Warto wejść na jego stronę, na której artysta systematycznie dodaje pinezki na mapie google, zaznaczając miejsca swoich kolejnych deskali. 

 

Następnie pojechaliśmy do Smolnika, gdzie znajduje się wpisany na listę dziedzictwa UNESCO Kościół pw. Wniebowzięcia NMP św. Stanisława Biskupa. Świątynia jest jednym z nielicznych zachowanych na terenie Polski przykładów drewnianego, ludowego budownictwa cerkiewnego Bojków. Do jej budowy nie wykorzystano ani jednego gwoździa (podobnie jak w świątyni Wang w Karpaczu). Na miejscu znajduje się bezpłatny parking. Bardzo polecamy te miejsce miłośnikom dronów – teren i sam kościół w kadrze prezentują się rewelacyjnie.

 

Aby dojechać do Smolnika musieliśmy przejechać przez Bieszczadzki Park Narodowy. Teraz nie było czasu na spacery po górach, ale zdecydowanie wybierzemy się tutaj na zdobywanie szczytów.

 

Później pojechaliśmy do Wołkowyji, gdzie znajdują się ruiny dzwonnicy, obok której są dobrze widoczne pozostałości cerkwi. Zabytek stoi przy drodze, nie ma ani tablicy informacyjnej, ani parkingu (można dogadać się z knajpą obok i zatrzymać samochód, w zamian za zamówienie pysznych ruskich pierogów). Ruiny w Wołkowyji to dobre miejsce dla fanów historii Podkarpacia.

 

Na koniec dojechaliśmy do Polańczyka, miejscowości niemal tak słynnej jak Bukowina Tatrzańska, Karpacz czy Mielno. Zawitaliśmy tam do restauracji Zakapior, gdzie skosztowaliśmy tradycyjnych łemkowskich przysmaków. Pycha! Na naszym stole pojawiła się m.in. zupa o wdzięcznej nazwie „dupa”. Spacer ulicami Polańczyka nie był dla nas zbyt przyjemny – dużo ludzi, gwar, tłok, prawie brak bezpłatnych parkingów. Trochę poczułem się jak w Warszawie podczas piku turystycznego, dlatego wsiedliśmy w samochód i wróciliśmy do miejscowości Mokre, tam jest to czego chcieliśmy – cisza, spokój i przyroda.