Obrońcy teatru

Od razu po zauważeniu teatru, mało myśląc, zeszliśmy z wyznaczonego szlaku (jest to zgodne z prawem, to stanowisko można zwiedzać jak się chce, albo jak można, gdyż niektóre miejsca są wyjątkowo zarośnięte) i ruszyliśmy przez teren dawnej agory. Wspinając się na pierwsze wzniesienia, na których stoi teatr, Paulina została zaatakowana przez szerszenie. Ja jako dobry mąż rzuciłem się do pomocy, ale kamieniste podłoże utrudniło mi szybkie podbiegnięcie. Prawie się przewróciłem o wystający głaz. Szerszeń wplątał się we włosy Pauliny, na początku ciężko było go znaleźć, ale złowrogie bzyczenie było słychać cały czas. Kilka potrząśnięć i uderzeń we włosy spowodowało, że szerszeń trafił na glebę. Nie dobiliśmy go i zaczęliśmy uciekać. Wredny owad zaatakował ponownie, dogonił nas i wleciał pod koszulkę Pauliny. Poczuła ukucie i ze sporą pomocą udało się wydobyć owada, tym razem nie byliśmy litościwi. Całe szczęście, że Paulina nie jest uczulona, w przeciwieństwie do mnie, po ugryzieniu osy miałem spuchniętą połowę twarzy (sytuacja w Kirgistanie). Byliśmy daleko od wioski Minare, mieliśmy kawałek do bramki wejściowej na stanowisko, a o zasięgu w smartfonie można zapomnieć – jesteśmy w końcu w Pinarze, stanowisku dosłownie pośrodku niczego. Całe szczęście, że Paulina ma mocny układ odpornościowy i zakończyło się tylko na bąblu w miejscu ugryzienia.